- toyuqlar
- сущ. куры (общее название птиц из сем. куриных)
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
toyuqlar
Смотреть что такое "toyuqlar" в других словарях:
ala — I (Gədəbəy, Göyçay, Qazax, Tovuz, Yevlax) alaq. – Qızdar bostanın alasını çəkif qutardılar (Tovuz) II (Şəki) göyərti, tərəvəz. – Bazara ge:rəm ala almağa III (Bakı) xəstəlik nəticəsində üzdə əmələ gələn ağ ləkə. – O:n üzgözin ala basıb IV… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dib — is. 1. Dəniz, çay, kol və s. suyunun altındakı torpaq səthi. Görünməz olmuşdur dənizin dibi; Qayıq yırğalanır bir beşik kimi. S. V.. Sanki qalxmaq istəyir göyə dənizin dibi. R. R.. Qoca, avarı suyun dibinə dayayıb, ayaqları ilə gəmini itələdi və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
domuşmaq — f. 1. Oturacaq yerə istinad edərək ayaqlarını yığıb oturmaq. // Büzüşüb oturmaq. 2. Dimdiklə bitlənmək. Toyuqlar domuşur … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dənləmək — f. 1. Dənli yemləri bir bir dimdiklə götürüb yemək (quşlar haqqında). Toyuqlar darını dənlədilər. 2. Meyvəni ağacdan bir bir qoparıb toplamaq, yığmaq, dərmək. Meyvələri dənləmək. 3. Arıtlamaq, təmizləmək, irini xırdadan, yaxşını pisdən ayırmaq.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dənləşmək — qarş. Bir birinə mane olaraq, bir birini itələyərək bir yerdə dən yemək. Göyərçinlər dənləşir. – Toyuqlar bir birini dimdikləyə dimdikləyə dənləşib qaqqıldaşır. . S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dənsizlik — is. 1. Dəni olmama və ya az olma. Taxılların dənsizliyi quraqlığın nəticəsidir. 2. Yemsizlik. Toyuqlar dənsizlikdən acdır. – Arı balsız qalar, qarışqa dənsiz; Vaxt tapmaz ot çala çəpik çalanlar. M. Araz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
eşələnmək — qayıd. 1. Ayaqları ilə torpağı qurdalayaraq, qazaraq özünə yem aramaq. Cücələrim birər birər; Suyu görüb yavuq gələr; İçər, gedər, eşələnər. A. S.. Çadırımızın dörd bir yanı açıqlıq olduğundan toyuq cücələri ilə o açıqlıqda gəzişir, qurd quş,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hövsər — is. 1. Dəni hövsəmək üçün tabaq və s. alət. Buğdanı hövsərlə hövsələmək. 2. Hövsələmə nəticəsində buğda, düyü və s. dən ayrılan zibil. Hövsəri toyuqlar üçün atmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kölgə — is. 1. Qarşı tərəfdən işıq düşən hər hansı bir şeyin qara əksi. Binanın kölgəsi. Kölgəsi yerə düşmək. – . . Kəndlilər gəlib çömbəliblər tayanın kölgəsində. C. M.. Bizim bağa su axıdır açdığın bərə; Bizim tutdan sizin bağa kölgə düşəcək. M. Araz.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
küllük — is. 1. Kül tökülən yer. Toyuqlar küllükdə eşələnir. – Külü küllükdən götür. (Ata. sözü). Zibil təpə olsa, küllük dağ olmaz; Yel əsəndə alçaqlara endirər. A. A.. Kəndin qırağındakı küllükdən keçib çayı adlamalı idik. M. İ.. 2. məc. Xarabalıq,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mələmək — f. 1. Çığırmaq, bağırmaq, səs çıxarmaq (qoyun quzu, keçi, maral, inək və s. haqqında). Keçi mələdi. Maral mələyir. – . . Bir yanda quzular mələyir, bir yanda qıçları bağlı cücə toyuqlar bağırırdılar. C. M.. Ceyran oylağında gəzinib mələr; O səsi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
